ตลาดในเชียงใหม่ถ้าให้นับก็มีด้วยกันหลากหลายที่นะครับให้ได้เที่ยวชม แต่ละแห่งแต่ละสถานที่ก็มีเอกลักษณ์แต่ต่างกันไปในแบบวิถีของใครของมัน
กาดบ้านฮ่อ อีกหนึ่งตลาดที่โดดเด่นไม่เหมือนใครในแบบสไตล์ตัวเอง ยิ่งนักท่องเที่ยวท่านไหนอยากสัมผัสอะไรที่มันไม่ซ้ำซากจำเจ แปลกหูแปลกตาบ้างนอกจากกาดอื่นๆ ในเชียงใหม่ แนะนำเลย ลองมาเดินเล่นที่กาดแห่งนี้กันดู
พิกัดตำแหน่งจะอยู่บนถนนเจริญประเทศซอย 1 กาดบ้านฮ่อจะมีกันทุกวันศุกร์ เริ่มตั้งแต่เวลา 06.00 – 12.00 น. โดยสถานที่ของกาดนั้นเป็นบริเวณบ้านเก่าแก่อายุกว่า 100 ปี ของท่านขุนชวงเลียง (ต้นตระกูลมุสลิมจีนในยุคแรกของเชียงใหม่)
อนึ่ง ต้องบอกกล่าวกันซักนิดว่ากาดแห่งนี้เป็นกาดของคนจีนฮ่อ ซึ่งคนจีนฮ่อก็คือ ชาวมุสลิมที่มีลักษณะวัฒนธรรมและค่านิยมเช่นเดียวกับชาวจีน เพียงแต่นับถือศาสนาอิสลาม มักอาศัยอยู่ทางตอนใต้และตะวันออกเฉียงเหนือของจีน และบางจังหวัดของภาคเหนือ อย่างเชียงใหม่ เชียงราย แม่ฮ่องสอน
มาดูบรรยากาศกันบ้าง สัมผัสแรกของกาดเลยครับ ด้านหน้าขายอาหารมุสลิม พอหลุดเข้าไปในกาดบรรยากาศจะเริ่มคึกคัก ยิ่งช่วงเช้าๆ หน่อยผู้คนก็จะหนาตาเป็นพิเศษ
พอเข้าไปสำรวจดู ของที่เอามาขายมีกันหลากหลายครับ ขีดวงกลมเน้นหนักหน่อยจะเป็นพืชผัก และอาหารต่างๆ อย่างผักสด ก็จะมีแต่ผักหน้าตาแปลกๆ สารพัดชนิด ผักดองเป็นปี๊บๆ ก็มี เต้าหู้ยี้ เนื้อน้ำค้าง ซุ้มขายของกินต่างๆ ที่แปลกหูแปลกตาไม่แพ้พืชผักอื่นๆ เหลือรองลงมาจากนั้น เป็นเสื้อผ้า ของใช้นิดๆ หน่อยๆ แซมมาพอเป็นพิธี
นอกจากของจะมีขายแปลกๆ แล้ว (โดยเฉพาะของกิน) กาดนี้ยังมีกลิ่นอายวัฒนธรรมของคนในชุมชนแบบจีนฮ่อมาให้สัมผัส ง่ายๆ เลยเป็นภาษาและการแต่งกายของพวกเขา และผมก็มีความเชื่อว่าถ้าหากใครมาเดินเล่นกาดบ้านฮ่อ อารมณ์คงเหมือนหลุดไปอยู่ในโลกอีกใบหนึ่งยังไงยังงั้น
ความหลากหลายทางวัฒนธรรมบวกกับความแปลกแตกต่างไม่เหมือนใครและไม่มีใครเหมือน เมื่อทำการจับมาเขย่าเข้าเป็นเนื้อเดียวกัน ผลลัพธ์เลยออกมาเป็นความน่ารักน่าชังของกาดบ้านฮ่อ
เอาล่ะใครเบื่อๆ กับตลาดติดแอร์ที่วางของขายแบบเดิมๆ ขาดสีสัน เบื่อกับตลาดสดที่กลิ่นนู้นนี้นั้นสารพัดจะแวะมาทักทายรูจมูกเรา รวมทั้งตลาดเดิมๆ ในชีวิตนี้ที่เราไม่ค่อยได้อยากไปหรือชอบมันซักเท่าไหร่ กาดบ้านฮ่อรอคุณมาเดินเตะฝุ่นเล่นกัน (เตะฝุ่นจริงๆ ก็มันไม่ได้มีพื้นซีเมนต์) พร้อมกับสัมผัสวัฒนธรรมใหม่ๆ บางทีไอ้บรรยากาศตลาดแบบนี้ คุณอาจจะตามหามาทั้งชีวิตก็ได้ ใครจะไปรู้?