ทริประห่ำในความทรงจำบนขุนช่างเคี่ยน (2)

C360_2014-01-19-16-13-52-978

ขับรถจากจุดดังกล่าวไม่กี่อึดใจ เป็นอันถึงลานกางเต็นท์ดอยปุย บริเวณนั้นมีนักท่องเที่ยวพอสมควร อากาศโดยรวมๆ น่าจะประมาณ 10 องศา ถือว่าหนาวพอได้ ส่วนดอกนางพญาเสือโคร่งแถวนั้นถือว่ายังบานน้อยไปหน่อยจากการเดินสำรวจดูเล่นคร่าวๆ

C360_2014-01-19-14-31-02-039

C360_2014-01-19-14-34-11-829

C360_2014-01-19-14-42-23-777

หนีจากตรงนั้นมาเพื่อไปยังเป้าหมายหลักของการเดินทางอย่างแท้จริงที่เป็นสถานีวิจัยเกษตรที่สูงขุนช่างเคี่ยน สภาพถนนช่วงนี้ถือว่าไม่ดีเลยล่ะ เป็นลูกรัง มีฝุ่นเยอะ ใครขับมอเตอร์ไซค์ระวังรถไถลอย่างจงหนัก ไม่งั้นเดี๋ยวเกิดอุบัติเหตุเอา ดูอย่างผมซิ ขับประมาทไปหน่อย สุดท้ายก็ล้มจนได้

C360_2014-01-19-14-45-13-078

เอาตรงๆ ก็ต้องบอกว่าโง่เอง ไม่ระวัง มือซ้ายกำลังล้วงมือถือใส่กระเป๋าเสื้อยีนส์ มือขวาเลยพยายามแตะเบรกหน้าไว้ตอนลงเนิน คิดไว้ใจแล้วว่ามันอาจจะล้ม และแม่งก็ล้มจริงๆ เพราะเบรกหน้า

ณ ตอนนั้นมีรถยนต์ 5 – 6 คัน บวกกับมอเตอร์ไซค์ขี่ตามหลังเกือบ 20 คัน มีคันเดียวจอดถามว่าพี่เป็นไรมั้ย (ไอ้ที่ถามคันเดียวนิ เห็นผมกำลังขันน็อตเบรก สงสัยคิดว่ารถมีปัญหา) ที่เหลือขี่ผ่านยังกับผมเป็นเสาไฟ สงสัยคงเห็นว่าผมล้มเอง แล้วลุกเองทันทีประหนึ่งคนเหล็ก เลยไม่คิดว่าเป็นอะไร ซึ่งจริงๆ ผมก็ไม่เป็นอะไรมากหรอก (บรรทัดต่อไปนี้ขอยืมคำพูด จอน ชาวไร่ มาประกอบ)

C360_2014-01-19-14-52-48-843

แต่ไอ้คำว่าไม่เป็นอะไรเลยของผมเนี่ย มันก็ไม่ใช่ว่าจะไม่เป็นอะไรเอาซะเลยนะ มันแค่หมายความว่าไม่ได้ถึงกับตายห่าเท่านั้นเอง เพียงแต่ว่าเอาชีวิตรอดมาได้ ไม่ถึงกับตายห่า เพียงแต่เกือบตายเท่านั้นเองนะ ยิ่งพูดล่ะกูยิ่งงง กูพูดจาวกวน เอาเป็นว่า ผมไม่ถึงกับตายห่า แต่ว่ามีอาการแผลถลอกที่มือ 2 จุดใหญ่ๆ และตัวช้ำฝั่งซีกขวา

ผิวหนังบนมือของผมได้ถูกทำลาย ทำให้ผมเขียนหนังสือลำบากไม่ได้ไปพักใหญ่ ก็อย่าว่าแต่เขียนงานเลย แค่จะล้วงเอากระปู๋ออกมาฉี่เนี่ยก็ยากเต็มทนเลยล่ะ มันลำบาก มันไม่ใช่เรื่องที่ เอ่อ มันง่ายกว่าเขียนหนังสือก็จริง แต่ถ้าเขียนหนังสือยังไม่ได้ มันจะไปทำได้เรื่องอย่างอื่นได้ยังไง จริงมั้ย

C360_2014-01-19-15-05-12-681

หลังอารมณ์เสียเพราะความโง่ตัวเอง เลยขืนใจขับมอเตอร์ไซค์มาต่อเพื่อตรงเข้าไปยังสถานี ซึ่งตามรายทางตรงนี้ถือเป็นจุดนางพญาเสือโคร่งบานเยอะสุด (วันที่ไปคือ 19 มกราคม 2557) เรียกได้สีชมพูสวยพรึบไปตลอดทาง นักท่องเที่ยวต่างพากันถ่ายรูปเล่นอย่างมันส์มือ

C360_2014-01-19-15-10-07-004

C360_2014-01-19-15-17-39-547

C360_2014-01-19-15-18-40-831

C360_2014-01-19-15-28-19-970

C360_2014-01-19-15-46-32-194

C360_2014-01-19-15-20-07-593

ทีแรกนึกว่าจะมีให้ชมกันเฉพาะตามถนน แต่พอเข้าไปยังตัวสถานี บ๊ะ ที่นี้ก็เยอะไม่แพ้กัน ในนั้นเห็นมีที่ให้พักกันด้วยเป็นบ้านหลายหลัง ใครชอบลุยๆ หน่อยกางเต็นท์เอาตรงโซนที่เขาจัดไว้ให้นักท่องเที่ยวกางเต็นท์โดยเฉพาะ เรื่องร้านอาหารเห็นมีกันแค่สองร้านเท่านั้น ใครจะมาพักต้องเตรียมเสบียงมาเผื่อด้วยในกรณีฉุกเฉิน

C360_2014-01-19-15-49-42-627

C360_2014-01-19-15-51-55-400

C360_2014-01-19-15-57-03-786

C360_2014-01-19-15-59-56-477

C360_2014-01-19-16-00-27-636

C360_2014-01-19-16-02-32-950

C360_2014-01-19-16-14-15-449

C360_2014-01-19-15-57-47-280

 

C360_2014-01-19-16-17-36-010

นอกจากนางพญาเสือโคร่งแล้ว ในนั้นยังเห็นมีไร่กาแฟด้วยตามรายทาง พร้อมทั้งมีชาวบ้านที่กำลังทำการคัดเมล็ดกาแฟสด โดยเมล็ดกาแฟบางส่วนจะถูกนำไปชงขายให้นักท่องเที่ยวดื่มกิน แบบนี้เรียกว่าสดจากไร่อย่างสุดๆ

C360_2014-01-19-16-01-56-046

C360_2014-01-19-16-06-34-150

C360_2014-01-19-15-53-24-684

C360_2014-01-19-15-53-04-179

C360_2014-01-19-15-56-19-676

 ไว้มาต่อตอน 3 ให้จบครับ