บางทีเมื่อความเจริญรุกล้ำเข้ามามาก ก็ทำให้เราหลงลืม และละเลยของเก่าทิ้งไป ราวกับว่ามันไม่เคยมีตัวตน
เอาใกล้ตัวหน่อย คงเป็นเรื่องเครื่องมืออุปโภคในชีวิตประจำวัน อันไหนเก่าผุพังไม่ได้ใช้งาน ก็มักจะถูกเก็บไว้ในที่ของมันเอง หรืออาจจะถูกผ่องถ่ายไปยังที่อื่นๆ ตามความเหมาะสม และวิถีแห่งความเปลี่ยนแปลงไปตามกาลเวลา
เรื่องเหล่านี้มันเป็นกฎของธรรมชาติที่เราคงคุ้นเคยกันดีอยู่แล้ว ทำนองไม่มีอะไรแน่นอน แต่ที่แน่นอน คือเราต้องนอนแน่ๆ
เช่นกัน วันนี้ผมพาตัวเองมายังวัดศรีดอยไชย บนถนนช้างคลาน ในตัวเมืองเชียงใหม่ ที่อยู่ตรงข้ามกับห้างสรรพสินค้าพันธุ์ทิพย์พลาซ่า ซึ่งเป็นวัดที่วางตัวอยู่ท่ามกลางความเจริญในด้านธุรกิจการท่องเที่ยวเรื่องที่พัก เนื่องจากย่านดังกล่าวเต็มไปด้วยโรงแรมชื่อดังหลากหลายแห่ง
คงนึกภาพกันออกนะครับ ว่าวัดที่เก่าแก่ต้องตั้งอยู่ท่ามกลางตึกรามบ้านช่องอันทันสมัยในยุคเทคโนโลยี 4G หน้าตามันจะออกมาเป็นยังไง
แปลกแยก แตกต่าง หนึ่งเดียว คงไม่หนีจากนี้
วัดศรีดอนไชย เป็นวัดที่มีขนาดไม่เล็กไม่ใหญ่มาก (พอดีนั่นแหละ) ที่มาที่ไปของวัดจากข้อมูลที่ค้นพบ ไม่มีระบุไว้ให้ทราบ (เพราะมันไม่มีข้อมูลอะไรซักอย่างเลย) รวมทั้งข้อมูลศาสนสถานภายในวัดต่างๆ ไม่ว่าจะเป็นพระอุโบสถ วิหาร เจดีย์ หอและหอไตร
กรณีถ้าเอาข้อมูลตามที่ผมไปสำรวจมา หอไตรเท่าที่เห็นคาดว่าน่าจะบูรณะขึ้นใหม่จากเดิมเมื่อประมาณปี 2552 (จากรูปภาพของชาวบ้านที่ผมเห็น) ส่วนอื่นๆ ทั้งวิหาร อุโบสถ เจดีย์ยังอยู่ในสภาพเดิม ซึ่งอันที่แปลกตาหน่อยก็จะเป็นตำแหน่งที่ตั้งของเจดีย์วัดที่อยู่เยื้องๆ หลังวิหาร ไม่เหมือนกับวัดทั่วๆ ไปในเมืองเชียงใหม่ที่เคยพบเห็น ที่จะเน้นตั้งอยู่หลังวิหารโดยตรงเลย
ส่วนอื่นๆ ที่เหลือเท่าที่สังเกตมา ในวัดมีเปิดให้บริการเช่าที่พักค้างคืนสำหรับคณะทัวร์ต่างๆ เป็นอาคารปูนสองชั้นข้างหอไตร สนนราคาเช่าถือว่าถูกว่าโรงแรมทั่วไปเยอะพอสมควร ทั้งนี้ใครสนใจก็ต้องติดต่อกับทางวัดว่าจะขอเช่าห้องเพื่อค้างคืนในอาคารดังกล่าว
สำหรับบริเวณรอบๆ วัดนั้นก็ไม่ต่างจากวัดทั่วๆ ไปในเมืองเชียงใหม่ ที่ใช้บริเวณของวัดเป็นที่จอดรถของคนภายนอก ในกรณีที่จะมาจอดกันเป็นประจำ ซึ่งเรื่องที่จอดรถนี้ ใครจะใช้บริการก็ต้องจ่ายค่าจอดเป็นแบบรายเดือนให้แก่ทางวัด โดยเงินจำนวนดังกล่าวทางวัดก็จะนำมาพัฒนา บูรณะซ่อมแซม ส่วนอื่นๆ ของวัดให้มีสภาพปกติ
สองย่อหน้าข้างบนฟังดูแล้วอาจจะเป็นเรื่องตลกร้ายสำหรับวัดในฐานะศูนย์รวมจิตใจของพุทธศาสนา ที่วันนี้ต้องมาเป็นแค่ที่จอดรถให้คนภายนอก และที่พักค้างคืน แต่ทำไงได้ โลกนี้มันต้องหมุนไปตามกาลเวลา ที่ไม่ว่าใครๆ ก็ต้องปรับเปลี่ยนอะไร ให้เข้ากับมันอยู่เสมอ
“การเปลี่ยนแปลงคือนิรันดร์”