คำว่า “ไหล” ในแบบฉบับของผม มีความหมายว่าไปต่อเรื่อยๆ เช่น เล่นเฟซบุ๊คจนไหล อันนี้ก็หมายถึงว่าเล่นเฟซบุ๊คไปต่อเรื่อยๆ แบบไม่มีท่าทีจะหยุด หรือถ้าในวงการร่ำสุรา ก็ทำนองเพื่อนชวนไปต่อที่ไหนก็ไปมันหมดทุกที่
แหม แต่ละอย่างที่อ้างมานิ มันมีแต่เรื่องดีๆ กันทั้งนั้นเลยนะครับ ฮ่าๆๆ
มีไม่ดี (ถ้าใช้คำว่าเลว อาจจะดูรุนแรงไป) ก็ย่อมมีดีเหมือนกันในตัวของมันเอง เพื่อแต่เอามาใช้ให้มันถูกที่ถูกทางเท่านั้น
หลายวันก่อนเกิดอาการไหล (ไม่ใช่ไหลตายนะ) หลังจากไปเที่ยววัดพระธาตุดอยคำเสร็จแถวๆ อุทยานหลวงราชพฤกษ์ ขากลับลงมาถึงแยกตรงทางขึ้นวัดเจอป้ายบอกไปวัดสวนพริก คิดคำนวณไม่ถึง 2 นาที หลังเห็นยอดเขาหลายลูกตรงเบื้องหน้า เอาว่ะ ลองขับตามทางดูป้ายเอา วัดแห่งนี้มันจะอยู่ส่วนไหนในโลกเบี้ยวๆ
จากจุดเริ่มต้นไปยังเส้นทางที่ผ่านภูเขาหลายลูก ร่วมๆ 4 – 5 กิโลเมตร โดยระหว่างรายทางมีอากาศบริสุทธิ์ให้สูดเต็มปอด พร้อมความเย็นยะเยือกมาปะทะผิว ขณะนั้นสังเกตตลอดระยะทางมีคนจำนวนหนึ่งมาปั่นจักรยานออกกำลังกาย คิดเหมาเอาเองเลยว่าเส้นทางแบบนี้ ท่าจะเหมาเอาไว้ปั่นจักรยานจริงๆ อย่างที่เห็นหลายๆ คนกำลังทำอยู่ ที่สำคัญรถราไม่ค่อยเยอะ และอากาศดีอย่างที่ผมได้บอกไป
ขับไปซักพักเห็นรีสอร์ท และร้านอาหารสลับกันบ้างเล็กน้อย แต่ยังไม่ค่อยมีเยอะ ที่ขับผ่านและคุ้นๆ หู ดูท่าจะเป็นบ้านสวนกาแฟ ร้านกาแฟที่ขายบรรยากาศท่ามกลางธรรมชาติมีภูเขาเป็นฉากหลัง
15 นาทีเห็นจะได้ เป็นอันถึงเมื่อเจอป้ายให้เลี้ยวซ้ายเข้าวัด
ขอบอกว่าผิดหวังเล็กน้อย นึกว่าวัดจะอลังการงานสร้างกันกว่านี้ ก็เห็นป้ายวัดโผล่มาตั้งไกลหลายกิโลเมตร ตรรกะแบบนี้มันเป็นเรื่องธรรมดาของสถานที่สำคัญ
วัดสวนพริก พิกัดจะตั้งอยู่เลขที่ 201/1 ม.3 ต.แม่เหียะ อ.เมือง จ.เชียงใหม่ สมัยก่อนนั้นเดิมเป็นวัดร้าง ก่อนจะเข้ามาบูรณะในปี พ.ศ.2523 และทำการก่อสร้างวิหาร เมื่อปี พ.ศ.2525 ภายในวัดเท่าที่สำรวจดูคร่าวๆ มีวิหารที่บูรณะขึ้นใหม่ จากฐานวิหารเก่า ที่มีซากดินจี่ และรอบๆ บริเวณวิหารมีแนวรั้วและประตูวัดที่เก่าแก่หลงเหลืออยู่ ซึ่งปัจจุบันก็ได้ทำการบูรณะในส่วนต่างๆ ไปบ้างแล้ว เช่น กุฎิสงฆ์ อุโบสถ เป็นต้น
ทั้งนี้นอกจากภายในวัดที่ยังแลดูเพิ่งบูรณะใหม่ๆ หลายอย่าง บรรยากาศภายในก็เงียบสงบจริงๆ คือเงียบมากจนคิดว่าไม่มีใครอยู่ 15 นาที ผมเดินเล่นในนั้นได้ยินแต่เสียงไก่ขันแค่ 2 – 3 ที
หลังจากผิดหวังกับวัดหน่อยๆ ตอนกลับผมเลยเลือกมาเสพวิวระหว่างเอา และประโยคหนึ่งที่ไม่ค่อยเห็นด้วยมาตลอดก็เด้งเข้ามาในหัว
“บางทีจุดหมายอาจไม่สำคัญเท่ากับเส้นทาง”
วัดสวนพริกได้ให้คำตอบผม และผมก็พยักหน้าเห็นด้วย