วันนี้มาแปลกครับ ผมพามาทัวร์โรงพยาบาลร้างกลางเมืองเชียงใหม่
โรงพยาบาลดังกล่าวชื่อ โรงพยาบาลเสียมภักดี บนถนนศรีดอนไชย ในตัวเมืองเชียงใหม่ ใกล้ๆ กันกับร้านหนังสือสุริยวงศ์บุ๊คเซ็นเตอร์
จากข้อมูลที่พอจะหาได้อันน้อยนิดมหาศาล (มีขุดความจำด้วย) เคยมีนายแพทย์สง เสียมภักดี เป็นผู้อำนวยการโรงพยาบาล ส่วนสาเหตุของการปิดตัว อันนี้ไม่ทราบจริงๆ และไม่รู้จะถามแมวที่ไหน เอาเป็นว่ามันคงมีเหตุผลของการปิดโรงพยาบาลแห่งนี้แหละ
ถึงบรรทัดนี้ผมรู้นะว่าหลายคนเริ่มจินตนาการไปถึงเรื่องผีสางนางไม้กันแล้ว
แน่นอนครับ ประเด็นนี้มันหนีไม่พ้นกันแน่ๆ ล่ะ ที่สำคัญถ้าได้ขึ้นชื่อว่าร้างแล้ว มันไม่มีทางรอดจากเรื่องพวกนี้แน่ แม้มันจะมีหรือไม่มีก็ตาม
ฉะนั้นจากนี้ไปผมจะปรับไปโหมดรายการคนอวดผีนะครับ ทำนองมาสำรวจสถานที่ดังกล่าวว่ามีอะไรบ้าง (มีไม่มีผี แต่ตูสับคันโยกมาแล้วล่ะ)
ด้านนอกถ้าคนส่วนใหญ่ไม่รู้จักขับรถพอผ่านๆ จะคิดว่ามันเหมือนบ้านหลังหนึ่งแบบธรรมดา เพราะโดยสภาพด้านหน้าแล้ว มันไม่ถึงกับรกร้าง เผลอๆ โล่งเตียนกว่าบ้านบางคนเลยด้วยซ้ำ ส่วนรั้วรอบขอบชิดยังอยู่ในสภาพดี
ตัวอาคารหน้าสุด เป็นอาคารปูนสองชั้น ประตูหน้าต่างเป็นประตูไม้สมัยเก่าๆ หน่อย ทุกบานทุกช่องปิดหมดไม่มีโผล่มาเล็ดลอดให้เห็นภายในนั้น
เดินมาข้างๆ ซอยโรงพยาบาล ฝั่งขวามือยังมีบ้านคนอาศัยอยู่ พอลึกเข้าไปในซอยหน่อยถึงช่วงกลางๆ พื้นที่โรงพยาบาล เป็นอาคารปูนสองชั้น อันนี้ดูโทรมกว่าอันแรกๆ หน่อย หญ้ารกขึ้นกว่าด้านหน้า ประตูหน้าต่างแต่ละบานด้านล่างถูกปิดตายหมด คาดว่าคงกลัวคนเข้าไปในนั้น (มาถึงช่วงนี้ผมเริ่มขนลุกแล้ว บรรยากาศชักวังเวง)
ด้านหลังตัวอาคารดังกล่าวมีต้นไม้พุ่มหนาขึ้นปกคลุม และเศษกองขยะ มีลักษณะของแท่นซีเมนต์ หรือฐานอะไร หรืออาจจะเป็นบ่อซักอย่างใกล้ๆ ตรงนั้น (คิดในทางผีสุดๆ มีต้นโพธิ์ เศษกองศาลพระภูมิเก่า บ่อซีเมนต์ฝังศพ จ๊ากกก)
มาส่วนหลังสุดของโรงพยาบาล ไกลๆ ตาหน่อยเป็นอาคารสูงสามชั้น เขยิบเข้าใกล้ๆ มีบ้าน (น่าจะบ้านนะ) อยู่สองหลัง ส่วนนี้ไม่ค่อยรกกันเท่าไหร่ สังเกตแล้วคงมีคนค่อยมาดูแลถางต้นไม้ใบหญ้าให้มันโล่งเตียน
อย่างที่เอ่ยไว้แต่ต้น ผมไม่ค่อยทราบข้อมูลมาก หนำซ้ำเข้าไปด้านในไม่ได้ ฉะนั้นอารมณ์ร่วมเลยไม่ค่อยมีมากเท่าที่ควร แต่ถ้าลองมาช่วงค่ำๆ อันนี้อาจตื่นเต้นหน่อย
โรงพยาบาลจะร้างหรือไม่ มันก็ต้องเคยมีคนเสียชีวิตมาก่อน นั้นหมายความว่าตอนกลางคืน อาจจะเจอพลังงานบางอย่างก็เป็นไปได้
อนึ่ง เรื่องราวสยองเป็นการสมมติฐานแบบลวกๆ และมโนเอา ส่วนข้อเท็จจริงผมบอกไปหมดแล้วว่าไม่ค่อยรู้อะไร
ปล.หวังว่าที่แห่งนี้คงไม่ถูกปรักปรำเป็นที่ผีดุเหมือนลัดดาแลนด์นะ (จะเป็นก็เพราะมึงเขียนยุเนี่ยแหละ