สารภาพเลยว่าจำไม่ได้ว่าเคยเขียนเรื่องถนนคนเดินวัวลายไปแล้วรึยัง ซึ่งหลังจากไปไล่ๆ เช็คดูแล้วปรากฏว่า เออ นี่เรายังไม่ได้เขียนนี่หว่า ฮ่าๆๆ แสดงว่างานนี้ความจำยังถือว่าดีกันอยู่
หลังๆ มานี่ทุกเสาร์ผมชอบไปเดินถนนคนเดินวัวลายกันบ่อยครับ เนื้อหาสาระไม่มีอะไร ก็แค่อยากไปเดินเล่น หาอะไรกิน ไอ้เรื่องประเภทนึกอยากไปซื้อเสื้อผ้า ของที่ระลึก บอกเลย ไม่มี๊ ไม่มี
ในช่วงต้นเดือนธันวาคมแบบนี้ แทบจะเรียกได้เต็มปากกันแล้วว่าเป็นช่วงฤดูแห่งการท่องเที่ยวของจังหวัดเชียงใหม่กัน นักท่องเที่ยวจากที่สังเกตเห็นก็เริ่มจะหนาตากันมากขึ้นทั้งชาวไทยและชาวต่างประเทศ ยิ่งวันไหนที่มีถนนคนเดินขอบอกเลยว่าเพียบครับ คนแน่นขนัดกันยังกับปลวก
เป็นธรรมดาของผมเองถ้ามาเดินถนนคนเดินวัวลาย ส่วนใหญ่มักจะเดินแค่ครึ่งทางกันเท่านั้นแล้วก็เดินกลับ เพราะของที่เอามาขายก็มักจะซ้ำๆ กัน โดยบางทีผมก็จะเริ่มเดินจากสามแยกทางเข้าวัดหมื่นสารไปสุดถนนวัวลายแล้วค่อยเดินกลับมา หรือบางทีก็เดินจากประตูเชียงใหม่มาถึงสามแยกทางเข้าวัดหมื่นสารแล้วค่อยวกกลับทางเดิม ซึ่งการไปเดินแต่ละครั้งก็ไม่แน่ไม่นอน แล้วแต่อารมณ์ว่าอยากเดินกันแบบไหน อย่างครั้งนี้ก็เริ่มเดินจากประตูเชียงใหม่กันเลย
หาที่จอดรถเสร็จแถวตลาดประตูเชียงใหม่ในช่วงหัวค่ำก็ได้เวลาเดินลุยกัน วันนี้ตรงลานประตูเชียงใหม่แลดูคึกคักเป็นพิเศษ เพราะมีพ่อค่าแม่ค้ามาตั้งแผงขายของกินเพิ่ม
จากประตูเชียงใหม่มา เดินมุ่งหน้าเข้าสู่ถนนวัวลาย ปากทางเข้าถนนโซนนี้เน้นขายของกินเป็นหลัก (ถึงไม่เน้น ผมก็มองหาแต่ของกินอยู่ดี ฮ่าๆๆ) เดินๆ เข้าไปถึง 2 นาที คนเริ่มแน่นครับ สัปดาห์นี้คนมาเที่ยวกันเยอะมาก นี่ถ้าเป็นถนนคนเดินท่าแพ คงเดินลำบากและแน่นขนัดกว่านี้กันเป็นแน่ๆ
ผมพยายามเดินมองหาอะไรไปเรื่อย ที่ตัวเองไม่ค่อยได้สนใจเท่าไรจากที่มาทุกครั้ง ซึ่งครั้งนี้ก็มีมาเจอน้องผู้ชายคนนึงหวดกลองชุดโชว์เพลงคัฟเวอร์ของวงบอดี้แสลม ดูจากหน่วยก้านแล้ว คาดว่าในอนาคตโตเป็นวัยรุ่น คงเป็นมือกลองฝีมือดีได้ไม่ยาก
มือกลองเด็กเจอแล้ว เด็กสาวน้อยกับโชว์อูคูเลเล่ ก็มีให้ดูกัน นี่ถ้าในอนาคตเด็กสองคนนี่มารวมวงกันเล่นโชว์ที่ถนนคนเดิน น่าจะเป็นอะไรที่ฮือฮาพอสมควร
จากนี่ผมก็เดินไปเรื่อยครับ มองดูของที่ระลึกหลากหลายอย่าง โคมไฟเอย ภาพวาดเอาไว้แปะโชว์ฝาผนัง ของเล่นโบราณ และอีกสารพัด จนเดินไปถึงสามแยกทางเข้าวัดหมื่นสาร หาอะไรกินแถวนั้น แล้วก็ค่อยเดินกลับวกมาทางเดิม
บรรยากาศถนนคนเดินวัวลายก็มีกันประมาณนี้ เดินง่าย สะดวกกว่าถนนคนเดินท่าแพ ระยะทางไม่ไกลมาก ของซื้อของขายเน้นของที่ระลึกกัน มีของกินแซมๆ มาขายไว้ซื้อกินแก้หิว เวลาเหนื่อยๆ
และสุดท้ายก็คงต้องขอจบกันเพียงเท่านี้ ไว้คราวหน้าจะพาไปเที่ยวที่อื่นกันครับ