หิวเมื่อไหร่ก็แวะไปกันเมื่อนั้น
ที่ขึ้นมาต้นมาไม่ใช่ให้แวะไป 7- 11 แต่เป็นคติที่ผมชอบเอามาใช้ตอนไปตลาด
จริงๆ ไม่ใช่เฉพาะตลาดหรอกนะ ตอนนั้นถ้าหิวมาเห็นขายอะไร ก็เดินดุ่มๆ ไปซื้อมากินหมดแหละ ขอแค่ให้มันหายหิวเป็นพอ
ตลาดแช่ช้าง สันกำแพง ก่อนมาไม่รู้หรอกว่าที่นี่มีตลาด ที่มารู้จักเพราะมาถ่ายรูปที่วัดแช่ช้างเห็นมันติดกันก็เลยเดินแวะไปดู แต่ก่อนไปเลยยืนฟังคุณลุงท่านหนึ่งบรรเลงระนาดก่อน ในบริเวณวัด ดูท่าแล้วแกคงมาเป็นประจำทุกวัน หาตังค์เลี้ยงชีพไป ใครไปตลาดเห็นแกเล่นฟังแล้วชอบใจ จะควักให้แกกี่บาทก็แล้วแต่ศรัทธาในเสียงดนตรีไทยของแกครับ
ฟังระนาดเสร็จ เดินออกจากวัดมาเจอตลาดที่จะวางตัวไปตามแนวกำแพงวัดแช่ช้าง มุงด้วยหลังคาสังกะสี ฝั่งตรงก็มีจะมีร้านรถเข็นขายอาหารกัน อย่างในภาพไส้กรอกอีสาน ขายไม้ละสิบบาท คนเดียวกินสองไม้ ข้าวเย็นแทบไม่ต้องกินเลย เพราะมันอิ่ม
อีกเจ้าถัดมาใกล้ๆ กันนี่ก็ขายปลาดุกย่าง เห็นปลาดุกย่างทีไรผมน้ำลายไหลตลอด นี่ถ้าได้ข้าวเหนียวร้อนๆ พร้อมซอสถั่วเหลือง มีส้มตำด้วย โอโห้ สุดยอดเลยล่ะครับมื้อนั้น
เตร็ดเตร่นอกตลาดพอควร คนก็เยอะ เข้ามาในตลาดบ้างดีกว่าตรงที่เขามุงหลังคา ในนี้จะถูกแบ่งออกเป็นสองซอยยาวๆ ไปจนสุด ของที่มาขายมีทั้งอาหารพื้นเมือง อาหารไทย ผักสวนครัว ของสด หมู เห็ด เป็ด ไก่ อยากได้อะไรก็เลือกหาซื้อเอา ในบริเวณนี้ผมว่าคนเยอะกันมากๆ เวลามาเดินทีต้องค่อยๆ เขยิบกันยังกับถนนคนเดินท่าแพในวันอาทิตย์
ถัดจากนี้ไปจะมีอีกส่วนเหมือนกัน แต่บริเวณไม่กว้างและยาวเท่า ของมาขายก็ไม่พ้นกับย่อหน้าที่แล้ว พวกอาหารการกิน จะต่างหน่อยตรงที่จะมีให้เลือกน้อยหน่อยก็เท่านั้น
กลับมาฝั่งตรงข้ามตลาดอีกที ตอนแรกมัวเพลินไปกับไส้กรอกอีสานกับปลาดุกย่างไปหน่อย ฮ่าๆๆ ฝั่งนี้มีผลไม้ขายกันนะครับ แม่ค้าเข้าจะวางเป็นแผงๆ คิดว่าน่าจะเป็นหน้าบ้านใครหน้าบ้านมัน (ไม่แน่ใจ) ดูๆ แล้วก็พอมีให้เลือกหาซื้อกันพอควร ไม่ได้มีเยอะแยะอะไรมาก
สรุป ตลาดนี้ตอนเย็นคนเยอะพอๆ กับของกิน ความพลุกพล่านคือสิ่งที่ต้องเจอ ใครผ่านแถวนั้น ยังไม่เคยแวะไปหาตลาด ลองแวะไปดูครับ เผื่อได้อะไรติดไม้ติดมือกลับไปกินบ้าน หรือใครอยากจะหาวัตถุดิบไปทำอาหาร ก็พอมีเหมือนๆ กัน
แถมๆ อีกอย่าง ที่สำคัญตลาดแห่งนี้มีระนาดให้ฟังตอนเดินด้วย