เอ่ยถึง “ซายูริ” เชียงใหม่ทีไหร่ หนุ่มเล็กหนุ่มใหญ่แถวนี้มักจะเผยรอยยิ้มตรงมุมปากเสมอ
ยิ้มเพราะอะไร ทำไมถึงยิ้ม อาจจะเป็นคำถามของคนที่ยังไม่รู้ เอาเป็นว่าไปหาข้อมูลดูเอาล่ะกันนะครับ ฮ่าๆๆ ไม่อยากจะสอนจระเข้ว่ายน้ำโดยเฉพาะท่านชายทั้งหลาย
ที่ต้องจั่วหัวแต่แรกกับ “ซายูริ” ให้เผอิญผ่านมาแถวนี้ มีร้านก๋วยเตี๋ยวร้านหนึ่งมารีวิวให้อ่านกัน ชาวเชียงใหม่บอกว่าขายกันมานาน 30 – 40 ปีแล้ว ที่ตั้งก็ข้างๆ ซายูรินั้นแหละเป็นร้านเก่าๆ ที่บ่งบอกถึงอายุร้านได้เป็นอย่างดี
พิกัดร้านก็จากถนนเจริญเมือง แล้วเลี้ยวเข้าถนนบำรุงราษฏร์ สังเกตป้าย ซายูริ คอมเพล็กซ์ เอา เพราะร้านก๋วยเตี๋ยวจะอยู่ข้างๆ กัน หน้าร้านมีรถเข็นขายกล้วยปิ้งกันอยู่
ที่จอดรถกว้างเป็นลานวัด
สภาพร้านต้องบอกว่าเก่าและเก๋าจริงครับ มันเป็นลักษณะของอาคารไม้ พื้นข้างล่างราดซีเมนต์ โต๊ะ เก้าอี้ นี้ก็เก่าๆ กับตัวอาคาร แต่ดีที่ว่าผมนั่งแล้วไม่ได้โยกเยกอะไรนัก
เมนูอาหารมีก๋วยเตี๋ยว เกาเหลา ทั้งแบบลูกชิ้น กระเพราะ เนื้อสด เนื้อเปื่อย เครื่องใน ราคา 30 – 40 บาท เครื่องดื่มมีชากาแฟ โอเลี้ยง
ระหว่างนั่งรอก๋วยเตี๋ยวดีหน่อยมี นสพ. ให้อ่านกัน ผมชอบตรงที่ว่ามันมี นสพ. สตาร์ซอคเก้อร์ให้อ่านเนี่ยแหละ ฮ่าๆๆ วันนี้ไม่ต้องซื้อมาอ่านเอง อ่านมันที่ร้านนี่แหละดีสุด ส่วนแก้วน้ำเปล่าที่เอามาเสิร์ฟ ไม่ทราบว่าจะเล็กจุ๋มจิ๋มไปไหนกัน ยังกับแก้วน้ำเด็กๆ อนุบาลที่โรงเรียนเวลาใส่น้ำอัดลม
10 นาทีก๋วยเตี๋ยวมาถึงแล้ว เป็นเล็ก ชิ้น สด แต่ผักสดไม่มีมาให้ พยายามแอบสังเกตว่าโต๊ะอื่นมีมั้ย ปรากฏว่ามีครับ อ้าว แล้วของผมมันหายไปไหน เอ๊ะ หรือว่าต้องเดินไปบริการตัวเองเอา แต่เปล่าเลยครับ คำตอบของเรื่องก็คือ พี่คนเสิร์ฟแกลืม
รสชาติก๋วยเตี๋ยว น้ำซุปออกหวาน เนื้อสดไม่มีอะไรเฉยๆ ลูกชิ้นของร้านที่ทำเอง อันนี้พอฝากผีฝากไข้ได้ เส้นก๋วยเตี๋ยวก็ปกติเหมือนๆ ร้านทั่วไป
ตอนปรุงพริกป่นของร้านจะออกสีดำเข้มๆ ตักใส่ชามช้อนเดี๋ยวเรียกว่าดำกันทั้งบาง ถามหาเรื่องความเผ็ด สีของพริกก็แค่เอาไว้ขู่เฉยๆ เบ็ดเสร็จปรุงแล้ว รสชาติอยู่ในระดับโอเค น้ำซุปยังคงหวานเหมือนเดิม ซึ่งพอฟันธงถึงคุณภาพ ราคา ปริมาณ รสชาติ เต็ม 10 เอาไป 6 พอ โอเค ไม่ได้ดี หรือว่าขี้เหร่ พอกินได้
ร้านเปิดในช่วงกลางวัน พิกัดแจ้งไปแล้ว คงไม่ต้องพูดซ้ำ ส่วนกลางคืน อืม ร้านไม่เปิดกันนะฮะ ถ้าจะแวะไปแถวซายูรินั้น ท่านชายก็คงต้องระวังซักหน่อยล่ะ อย่าได้ให้แฟนหรือภรรเมียรู้กันเชียว ถ้ารู้มีหวังได้บ้านแตกกันแน่
“มากินก๋วยเตี๋ยวจ้าที่รัก” ประโยคแบบนี้มันเอาไว้แก้ตัวได้ไม่ดีเลยนะครับ ขอบอก