ก่อนจะไปชมบรรยากาศภายในวัดเมืองสาตรน้อย ผมมีเรื่องจะมาเล่าให้ฟังจากหนังสือเล่มหนึ่งของท่าน ว.วชิรเมธี ชื่อหนังสือ “สิ่งที่สูงกว่าเงิน” เกี่ยวกับ “ของเน่า”
เรื่องมีอยู่ว่ามีพระฝรั่งรูปหนึ่งไปอยู่กับท่านพุทธทาส ชอบจับผิดตามนิสัยฝรั่ง จับผิดว่าพระไทยกราบไม่สวยบ้าง นอนตื่นสายบ้าง ขี้เกียจบ้าง ซึ่งพอไปเล่าให้ท่านพุทธทาสฟังทุกวันๆ วันหนึ่งท่านพุทธทาสจึงคุยกับพระฝรั่งรูปนี้ว่า
“คุณนี่ก็แปลกเนอะ อยู่ดีๆ ไม่ชอบ ชอบกินของเน่า”
ณ ตอนนั้น พระฝรั่งยังไม่รู้ หรือเข้าใจกับประโยคคำพูดของท่านพุทธทาส ก็เลยถามกลับว่า
“หลวงพ่อครับของเน่าใน ความหมายของหลวงพ่อคืออะไรครับ”
หลวงพ่อก็เลยบอกว่า
“ในวัดนี้มีทั้งพระดีและพระไม่ดี แต่ฉันเชื่อว่าพระที่ดีย่อมมีมากกว่า แต่ทำไมเธอมองไม่เห็นพระเหล่านั้น ทำไมเธอจึงมองเห็นแต่ความไม่ดี รู้ไหมการที่เธอมองเห็นแต่ด้านไม่ดีของคนอื่น จิตใจของเธอเป็นสุขหรือเป็นทุกข์”
“ทุกข์ครับ” พระฝรั่งตอบ
หลวงพ่อถาม “ร้อนหรือเย็น”
“ร้อนครับ” พระฝรั่งบอก
“นี่แหละเธอกำลังกินของเน่า”
ภายหลังสิ้นประโยคนี้ของท่านพุทธทาส ตั้งแต่นั้นเป็นต้นมาพระรูปนี้สะเทือนใจมาก เลิกกินของเน่าเลย
เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า คนเราอย่าไปเสียเวลากับเรื่องพวกนี้เลย ทำนองชอบไปจับผิดคนอื่น มองหาข้อเสียคนอื่นอยู่ร่ำไป คือไอ้เรื่องที่ดีๆ มักจะมองไม่เคยเห็น ฉะนั้น ใครที่กำลังเป็นก็เลิกซะ ไม่งั้นเดี๋ยวจะตกอยู่ในข่ายชอบกินของเน่า ไม่ต่างจากพวกผีกระสือ หรือผีกระหัง
…………………………….
มาที่เรื่อง วัดเมืองสาตรน้อย กันบ้าง วัดแห่งนี้จะตั้งอยู่ ถนนเมืองสาตร ตำบลหนองหอย อำเภอเมือง จังหวัดเชียงใหม่ ถือว่าเป็นวัดที่มีขนาดเล็กกันพอสมควร ทั้งนี้ วัดเมืองสาตรน้อย ได้สร้างขึ้นในปี พ.ศ. 2450 โดยมีพ่อหนานหล้า เป็นผู้บริจาคที่ดินให้สร้างวัด
ในส่วนของอาคารเสนาสนะ วัดเมืองสารทน้อย ประกอบด้วย วิหาร ที่สร้างเสร็่จปี พ.ศ. 2549 ศาลาการเปรียญ สร้างเสร็จปี พ.ศ. 2545 กุฏิสงฆ์ 2 หลัง อาคารเอนกประสงค์ และหอระฆัง โดยรวมแล้วเป็นวัดที่งเยบสงบดี เหมาะแก่การแวะมาไหว้พระทำบุญเป็นอย่างยิ่ง
ส่งท้ายสำหรับใครที่นึกจะมาท่องเที่ยวอาจจะไม่ค่อยโดนใจเท่าไหร่นัก เพราะตัววิหารวัดไม่ได้มีอะไรโดดเด่นมากเหมือนวัดทั่วๆ ไป แต่ถ้าใครชอบปั่นจักรยานเล่นในตอนเย็นหรือตอนเช้าๆ ขอบอกว่ามันเหมาะกันพอสมควร เพราะถนนก่อนเข้าวัดมันติดทุ่งนาสีเขียวขจี มีอากาศบริสุทธิ์ให้ได้สูดเข้าเต็มปอด