แถวๆ ศูนย์พัฒนาโครงการหลวงหนองหอย กับศูนย์พัฒนาโครงการหลวงแม่สาใหม่ ในอำเภอแม่ริม โซนนั้นอย่างที่ทราบ (หรือบางท่านอาจจะไม่ทราบ) ชาวบ้านจะปลูกพืชผักกันเยอะเป็นอาชีพ เพื่อส่งขาย ซึ่งนอกจากจะส่งขายแล้ว ก็ยังมีบางส่วนที่เอามาขายปลีกกันที่ตลาดวัดโป่งแยง ตรงบริเวณริมถนนสายแม่ริม – สะเมิง แยกจะขึ้นไปยังม่อนแจ่ม
อันนี้ผมมาสังเกตเห็น เพราะมีโอกาสมาเดินตลาดวัดโป่งแยงกันสองหนในช่วงเย็นๆ ไอ้ที่มาเดินก็ไม่ได้มาหาซื้อพืชผักอะไรหรอก แต่มาหาของกิน คือคนมันหิว ฮ่าๆๆ
เดินดุ่มๆ เข้าไปในตลาดตอนฝนตก ทางเดินก็เปียก แถมไม่เปียกธรรมดา เปียกแบบลื่นๆ ในสไตล์ถนนลูกรังแดง ชนิดใครใส่รองเท้าสวยๆ เข้าไปจ่ายตลาดแอบมีเคืองนิดๆ
ตลาดวัดโป่งแยง ด้วยอาณาเขตบริเวณ จัดว่ามีขนาดเล็กกะทัดรัด มีให้เดินกันไม่กี่ซอยก็เป็นอันครบรอบ อย่างผมเดินไป 3 รอบ ใช้เวลาไม่ถึง 10 นาที
ของที่นำมาขายกันส่วนใหญ่ก็เป็นพืชผักสวนครัวของชาวบ้านแถวนี้ที่ปลูกเองครับ มีทั้งวางบนพื้นเอาเสื่อมารอง รวมทั้งวางบนแผงขาย ราคาก็จัดว่าประหยัดสตางค์ในกระเป๋า ผักก็แลดูสดใหม่จากไร่จากสวนกันเลยทีเดียว
นอกจากพืชผักแล้ว พวกหมู เห็ด เป็ด ไก่ เนื้อสัตว์ ก็มีมาขาย แจมๆ ด้วยกับอาหารการกินทั้งพื้นเมือง และอาหารไทย สังเกตจากสายตาตัวเอง คนที่มาขายอาหารมักจะเป็นพ่อค้ามาค้านอกพื้นที่กันซะมากกว่า
เสื้อผ้า เครื่องอุปโภคบริโภค ก็มีกันนะครับ ประเภททุกอย่าง 20 บาท ผมเห็นมาขาย ของพวกนี้ตอบโจทย์ลูกค้าในเรื่องราคาที่ย่อมเยา อีกทั้งมีของให้เลือกเยอะ คุณภาพก็ตามราคากันฮะ บางอย่างดีหน่อยก็คุณภาพเกินราคา แต่ต้องหาเลือกดีๆ
พ่อค้าแม่ค้าและลูกค้า นอกจากคนในพื้นที่ เห็นมีนักท่องเที่ยวแวะมาด้วย ที่คาดคะเนไว้ คงกำลังไปม่อนแจ่ม เลยแวะหาซื้อของกินติดไม้ติดมือไป เผื่อขึ้นไปข้างบนไม่มีอะไรจะได้ไม่ลำบากกัน
เรื่องวันเวลาของตลาด จะมีกันในตอนเย็น ถ้าไม่มีอะไรผิดพลาดในเรื่องความจำของตัวเอง น่าจะมีกันทุกวันครับ แต่ถ้าวันไหนไปแล้วไม่มี อันนี้ก็ตัวใครตัวมัน ฮ่าๆๆ
ทิ้งท้ายกันแบบง่วงสุดๆ ระหว่างพิมพ์ไป มาตลาดนี้ที่จะได้แน่ๆ และเป็นจุดขาย คือพืชผักสวนครัวรั้วกินได้ในราคาประหยัด เหมาะสำหรับเอาไปทำกับข้าวกับปลากินที่บ้าน อย่างอื่นๆ ที่เหลือไม่มีอะไรให้น่าสนใจมาก
ส่วนคนที่จะแวะขึ้นไปม่อนแจ่ม อยากแคมปิ้ง ขอแนะนำว่าถ้าจะซื้ออะไรขึ้นไปทำกิน แวะที่นี่เถอะครับ พวกหมู เห็ด เป็ดไก่มันก็มีขายด้วย
หมดเนื้อที่ ลากันดื้อๆ แบบนี้ล่ะครับ สวัสดี