นานมาแล้ว มีเพื่อนคนนึงสะกิดบอกผมว่าถ้าขึ้นไปดอยปุยตอนกลับลงมาทางห้วยตึงเฒ่าซิ
เพื่อนคนดังกล่าวบอกว่าพอถึงดอยปุย ตอนกลับมาทางบ้านม้งขุนช่างเคี่ยน จะมีแยกไปห้วยตึงเฒ่า นั่นแหละ ขับไปเส้นนั้นกันเลย
บอกมากันแค่นั้น แต่ใครจะไปคิดละครับว่าไอ้เส้นทางดังกล่าวมันจะระห่ำเพียงนี้
ถ้าใครเคยดูแรลลี่ลิสบอน – ดาการ์ นั่นแหละครับ แทบไม่ต่างกัน มีทั้งถนนทราย และหิน ระหว่างลงเขา แม่เจ้านี่ผมไม่ได้ขับวิบากนะ แต่ขับรถออโตเมติกของค่ายปีกนก
ปวดแขน เมื่อยตูด ลำบากสุดๆ ใครไม่แน่จริง ไม่จำเป็นต้องมากัน
หลังเอาชีวิตรอดมาได้แบบคลุกฝุ่น (เสื้อผ้าผมมีแต่ฝุ่นล้วนๆ) ก็มาทะลุยังห้วยตึงเฒ่าได้สำเร็จ ซึ่งไอ้เส้นที่มานี้ มันน่าจะเป็นส่วนด้านหลังของห้วยตึงเฒ่ากันนะ แต่ถ้ามากันด้านหน้าก็ต้องขับรถมาทางถนนคันคลองชลประทาน ผ่านสนามกีฬาสมโภช 700 ปี จนสถานีพัฒนาที่ดินเชียงใหม่ แล้วเลี้ยวซ้ายข้ามสะพานคลองชลประทานเข้ามา เจอจุดเก็บค่าบริการ ก็เสียคนละ 20 บาท เด็กเล็กก็เข้ากันฟรี ส่วนผมนี้ไม่ได้เสีย เพราะเข้ามาทางด้านหลังที่ลงมาจากขุนช่างเคี่ยน ฮ่าๆๆ
อ่างเก็บน้ำห้วยตึงเฒ่านั้น เกิดขึ้นจากโครงการส่งเสริมการท่องเที่ยวอ่างเก็บน้ำห้วยตึงเฒ่า ซึ่งตั้งอยู่ในพื้นที่โครงการจัดหมู่บ้านตัวอย่างห้วยตึงเฒ่า อันเนื่องมาจากพระราชดำริ ถ้าพูดถึงในความนิยมในด้านการท่องเที่ยวก็ถือฮิตพอสมควร สำหรับคนในเมืองที่อยากแวะมาพักผ่อนกัน
มาที่นี้ มีกิจกรรมทางน้ำให้เลือกเล่นหลายอย่างให้ได้เลือกเล่นเพียบ เช่น บริการห่วงยาง เรือพาย เรือถีบ ให้เช่า ราคาลองสอบถามเอาจากร้านที่ให้บริการแถวนั้นกันได้
ร้านอาหาร ถือเป็นจุดเด่นอย่างนึงของห้วยตึงเฒ่า เพราะร้านทั้งหมดมันจะเป็นกระท่อมยื่นไปริมน้ำ มองเห็นวิวสวยๆ ระหว่างกินข้าวได้ เรียกว่าเพลินกันเลยทีเดียวล่ะ
เมนูที่เห็นชาวบ้านแนะนำมา (ตัวเองยังไม่ได้กิน) เป็นกุ้งเต้น และประเภท ส้มตำ ปลาเผา ไก่ย่าง เรื่องรสชาติไม่กล้ารับประกันว่าร้านไหนมันจะสะเด่าสุด เอาเป็นว่าไปเสี่ยงดวงเอาล่ะกัน
ช่วงดีที่สุดของการมาที่นี้น่าจะเป็นช่วงเย็นๆ เพราะพระอาทิตย์ตกดินสวยเหลือเกิน แถมบรรยากาศรอบๆ ยังได้ ที่มีทั้งภูเขา แม่น้ำ ทุ่งนา ใครมาถือว่าไม่ผิดหวังแน่นอน
แต่ถ้าใครชอบความตื่นเต้น และความลำบากในชีวิตบวกเพิ่มเข้ามาด้วย จะลองทำตามแบบผมดูก็ไม่เสียหาย แต่ขอย้ำเตือนเลยว่า “ไม่แน่จริง อย่าลอง”
ไม่รู้ว่าคำเตือนตัวเองจะใช้ได้มั้ย รู้แต่ว่านิสัยของมนุษย์ชอบฝ่าฝืนกฎโดยธรรมชาติ