ลองถามตัวเองดูว่าครั้งสุดท้ายที่พากันนั่งสามล้อถีบมันนานแค่ไหน?
คำตอบจากหลายคนออกมาหลายแบบ บางคนบอก 10 กว่าปีที่แล้ว บางคนบอกเมื่อตอนเป็นเด็ก บอกคนบอกฉันจำไม่ได้ บางคนบอกสามล้อถีบอะไร ฉันไม่เคยนั่ง ทุกวันนี้ยังมีให้ขี่กันอีกเหรอ?
มานั่งนึกๆ ดูหาคำตอบให้กับคำถามข้างต้นสำหรับตัวเอง ต้องย้อนกลับไปตั้งแต่สมัยยังเด็ก ถ้าจำไม่ผิดน่าจะประมาณ ป. 5 – 6 ตอนนั้นได้นั่งสามล้อถีบที่อุดร ราคาค่าโดยสารคนละ 20 บาทกับแม่ ในระยะทางซัก 3 กิโลเมตรเห็นจะได้ ตามประสาเด็กๆ เห็นคนถีบสามล้อไปส่งคนก็อดสงสารไม่ได้ เพราะค่าจ้างมันชักน้อยเมื่อแลกกับหยาดเหงื่อที่ต้องถีบรถไปส่งคนตอนแดดเปรี้ยงๆ
จินตนาการเอาละกันครับ ผู้โดยสารสองคนบนรถ น้ำหนักไม่ใช่เบาๆ แล้วต้องถีบรถไปส่งคนยังจุดหมาย ปกติแค่เราๆ ท่านๆ พากันถีบจักรยานเล่นก็เหนื่อยหอบเป็นบ้าแล้ว แต่นี้เขาถีบสามล้อส่งคนบนเส้นทางที่ถือว่าไกล ใครไม่แกร่งพอขอบอกว่าลำบาก
ความสงสารต่อคนถีบสามล้อของตัวเองมาทวีคูณยิ่งขึ้น เมื่อรู้ว่าน่องเหล็กสามล้อส่วนใหญ่แต่ละคนอยู่ในวัย 50 อัพ
พูดง่ายๆ คือแก่หงำเหงือกกันแล้ว บางคนแก่ไม่พอยังร่างกายซูบผอม ซึ่งอายุปูนนี้สมควรจะอยู่บ้านเลี้ยงหลานดีกว่า ออกมาลำบากเลี้ยงตัวเองในวัยใกล้ฝั่ง
แต่ทำไงได้ครับ ชีวิตคนเรามันเลือกเกิดไม่ได้ ไม่มีใครอยากเป็นแบบนี้ ทางที่ดีที่มีลมหายใจอยู่ก็สู้กันต่อไป ขยันๆ ไว้มันไม่อดตายแน่นอน
บ่อยครั้งเวลาไปตลาดประตูเชียงใหม่ตอนเช้า ผมมักจะพบเห็นสามล้อถีบหลายคันจอดเรียงรายรับผู้โดยสาร คนใช้บริการส่วนใหญ่ก็รุ่นคุณป้า คุณย่า คุณยายนั่นแหละครับเวลามาจ่ายตลาด ไอ้เรื่องจะเห็นคนหนุ่มคนสาวไปนั่ง บางทีให้ผมไปงมเข็มในคูเมืองอาจเจอง่ายกว่า
เรื่องนี้จะไปโทษชาวบ้านก็ไม่ได้ว่าไม่มีใครมานั่งสามล้อถีบ ในเมื่อโลกมันก็พัฒนาเปลี่ยนไปตามกาลเวลา มียวดยานพาหนะที่ทันสมัยขึ้น ของเก่าอย่างสามล้อถีบก็ย่อมถูกหลงลืมไปตามอายุไขของมัน
ในความเก่าและช้าที่ถูกกาลเวลาพัดผ่าน สามล้อถีบใช่ว่าจะดูไร้ค่า เมื่อผมก็นึกออกว่าทำไมเชียงใหม่ไม่ทำให้คนหันมานั่งสามล้อถีบมากขึ้นในเชิงท่องเที่ยว ในเมื่อสามล้อถีบเขาก็ต้องการผู้โดยสารอยู่แล้ว
เรื่องนี้ใช่ว่าผมจะคิดออกแค่คนเดียว มันต้องมีคนอื่นอีกหลายคนแหละที่นึกออกแต่ไม่มีโอกาสได้พูด ก็ในเมื่อเรายังเห็นสามล้อตุ๊กตุ๊ก มีนักท่องเที่ยวต่างชาตินั่งรถเที่ยวรอบคูเมืองกันอย่างหลากหลาย แล้วทำไมสามล้อถีบจะทำไมได้
อีกอย่างใช่ว่าสามล้อตุ๊กตุ๊ก คนในพื้นที่จะชอบใจกันนะครับเวลาคนชาวต่างชาตินั่งเที่ยว เผลอๆ ออกแนวหมั่นไส้ด้วยซ้ำ เมื่อได้รับอภิสิทธ์เกินใครในเรื่องของการเดินทางเมื่อมีรถตำรวจจราจรขับนำ
ถนนส่วนตัวจะไม่ว่าซักคำครับ แต่นี้มันถนนสาธารณะ มันเกินไปหน่อยนะที่รบกวนเพื่อนร่วมทางเวลาใช้รถใช้ถนน
ข้อเสนอที่อยากบอก ไม่ถึงกับต้องเป็นขบวนแบบนี้ก็ได้ แต่ขอแค่รณรงค์ให้คนหันมานั่งกันเยอะๆ ในเชิงของการท่องเที่ยว ส่วนจะจัดหาวิธีการไหน หน่วยที่รับผิดชอบก็ไปจัดการเอา
นึกถึงผลดีที่ตามมาถ้าเกิดขึ้นจริง อย่างแรกล่ะสามล้อถีบมีรายได้เพิ่มขึ้น อย่างที่สองเพิ่มสีสันในการเดินทางรูปแบบใหม่ให้แก่นักท่องเที่ยว และสามช่วยลดมลภาวะทางอากาศ
กรณีที่ข้อเสนอตัวเองพัดหายไปจากสายลม ชีวิตสามล้อก็คงดำเนินไปแบบเดิมๆ ไม่มีใครนั่ง ไม่มีคนสนใจ ทั้งๆ ที่ภายในแล้วมันมีคุณค่าในเชิงการท่องเที่ยว ที่คนส่วนใหญ่ไม่สนใจ มัวแต่เอาเวลาไปพัฒนาอย่างอื่นๆ ที่มันไมได้เรื่องในการท่องเที่ยว
กระเช้าลอยฟ้าขึ้นดอยปุยมูลค่าหลายร้อยล้าน เอามาทำห่านอะไรครับ?