ในฐานะที่ไม่ใช่คนในพื้นที่โดยกำเนิด และไม่ใช่ศิษย์เก่าโรงเรียนมงฟอร์ตประถม (แม้จะเคยมาสัมภาษณ์งานที่นี้) เลยทำให้ผมกับสะพานมงฟอร์ต กว่าจะได้ทำความรู้จักกันก็ถือว่านานพอสมควร ทั้งๆ ที่พักของตัวเองและตำแหน่งของสะพานแห่งนี้ ก็ถือว่าไม่ไกลกันมาก
หลังจากสืบเสาะหาข้อมูลมาพอสมควรจากหนังสือท่องเที่ยวบางเล่ม ส่วนใหญ่แล้วล้วนบอกว่าสะพานข้ามแม่น้ำปิงแห่งนี้ ถือเป็นที่ Unseen แห่งนึงของเชียงใหม่ ที่คนส่วนใหญ่ไม่ค่อยรู้จักกัน หรือถ้าจะมีรู้จัก ก็คงมีเพียงแค่คนที่ใช้บริการสะพานแห่งนี้กันเท่านั้น ซึ่งก็คือนักเรียนโรงเรียนมงฟอร์ตประถม และผู้ปกครองที่มารับมาส่งลูกหลานมาโรงเรียนทั้งตอนเช้าและตอนเย็น
สาเหตุที่ผมต้องมาที่นี้ภายหลังจากอ่านหนังสือท่องเที่ยวไปนั้น ไม่มีเหตุผลอะไรมาก นอกจากการอยากมาสัมผัสบรรยากาศที่นี้ว่ามัน Unseen เหมือนที่หนังสือเขียนบอกไว้มั้ยหรือมีอะไรพิเศษใส่ไข่รึเปล่า
ผมเลือกช่วงเวลาในตอนเย็น เพื่อมาสะพานแห่งนี้ ด้วยเหตุผลที่คิดว่าน่าจะเข้าท่าดี ที่ได้เห็นบรรยากาศของเด็กๆ ตอนเลิกเรียน มีผู้ปกครองมารับกลับบ้าน โดยใช้บริการของสะพานดังกล่าว
สำหรับตำแหน่งพิกัดของสะพานนั้น จะอยู่ท้ายซอยข้างโรงไฟฟ้าเก่า (โรงไฟฟ้าบ้านเด่น) ตรงถนนเชียงใหม่ – ลำพูน ถ้าขับรถมาสังเกตเลยว่าจะมีป้ายบอกชี้ ว่ามีสะพานมงฟอร์ตอยู่ตรงสุดซอยกัน
สะพานมงฟอร์ต ลักษณะจะเป็นสะพานคอนกรีต ตรงราวสะพานและหลังคาจะเป็นโครงเหล็กมีมุงด้วยพลาสติก? กันแดด ทางเดินสะพานจะแคบ เดินหน้ากระดานได้ประมาณซัก 4-5 คน เวลาใครเดินอยู่บนสะพานจะได้ยินเสียงฝีเท้าที่ค่อนข้างดังเนื่องจากพื้นของสะพานนั้นเป็นแผ่นเหล็ก เหมือนๆ กันกับแทงก์น้ำยิ่งเวลาเด็กๆ วิ่งหยอกกัน เสียงนิสนั่นกันไปกันเชียว
ทั้งนี้ ถ้าเรามองขึ้นไปยังแม่น้ำปิงฝั่งด้านบน ก็จะเห็นฝายที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อทดน้ำเข้าสู่ที่เพาะปลูก ซึ่งแต่ก่อนในอดีตได้มีการจัดทำเป็น "ระบบเหมืองฝาย" และกลายเป็นวัฒนธรรมภาคการเกษตรของคนล้านนามานับร้อยปี
ในส่วนบรรยากาศโดยรอบๆ นั้น ถ้าเป็นช่วงเวลากลางวันก็ค่อนข้างที่จะเงียบสงบ แต่ถ้าเป็นในช่วงเช้าตอนมมาโรงเรียนและเย็นหลังเลิกเรียน ก็จะพบเห็นเด็กๆ กับผู้ปกครองสัญจรไปมาบนสะพานแห่งนี้ ซึ่งส่วนใหญ่แล้วที่ต้องมาเลือกใช้สะพานดังกล่าวก็เพราะช่วยประหยัดเวลา ไม่ต้องขับรถข้ามไปยังอีกฝั่งที่ถนนเจริญประเทศ (สำหรับผู้ปกครองและน้องๆ นักเรียนที่มีบ้านอยู่ฝั่งตะวันออกของแม่น้ำปิง)
มีเรื่องให้น่าเสียดายหน่อยนึง ที่ตัวเองไม่ได้เป็นศิษย์เก่าโรงเรียนมงฟอร์ตประถม ซึ่งลองๆ นึกดู ถ้าผมเป็นศิษย์เก่าโรงเรียนแห่งนี้ ความผูกพันกับสะพานมงฟอร์ตประถม คงมีเรื่องเล่าให้ฟังกันเยอะ และน่าจะสนุกกันพอสมควร
เว้นเสียแต่ว่าผมต้องไปขุดเรื่องเล่ามาจากปากเพื่อนผมที่มีบ้านอยู่ใกล้ๆ สะพานแห่งนั้น หลังจากที่มันเห็นภาพผมแล้วบอกว่า “มึงมาถ่ายรูปหลังบ้านกูทำไม”